Let's communicate.


e-mail: ianthedrummerr@yahoo.com

Blog Views

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

Οικογένεια, φίλοι, σύντροφος: Ποιοι μένουν και ποιοι φεύγουν;

Αυτή τη στιγμή που διαβάζεις η ίδια μας η φυσική ύπαρξη εξαρτάται από άλλους ανθρώπους που ίσως να μη γνωρίσουμε ποτέ, είτε γιατί πρόκειται για έναν παραγωγό μαρουλιού από την Κίνα, είτε γιατί πρόκειται για έναν προπάππου σου που χάρη σε μια ηρωική του ενέργεια επιβίωσε και σήμερα ζεις ως ο καρπός του. Αυτή είναι μια περιγραφή της φυσικής αλληλεξάρτησης των ανθρώπων.

Υπάρχει φυσικά και η συναισθηματική αλληλεξάρτηση των ανθρώπων. Πρόκειται για την οικογένεια, τους φίλους,  την / τον σύντροφο. Λένε ότι η ευτυχία αρχίζει από μέσα μας. Σύμφωνοι, εφόσον είσαι ερημίτης. Δυστυχώς όλοι μας σήμερα που μετέχουμε της κοινωνίας δεν βρισκόμαστε σε τέτοιο πνευματικό επίπεδο. Η ανάγκη μας για επαφή με συνανθρώπους είναι τόσο υπαρκτή όσο δέκα τόνοι ατσάλι. Αφού η ζωή μας είναι ένα σύμπλεγμα σχέσεων με άλλες και άλλους τότε πρέπει να αναγνωρίσουμε τη συμβολή του κοινωνικού μας περίγυρου στη διαμόρφωση του ίδιου μας του εαυτού. Όποιος σήμερα αυτοαποκαλείται ανεξάρτητος και ελεύθερος σίγουρα θα πρέπει να ξαναμελετήσει τη σημασία των ανωτέρω εννοιών. Οι άνθρωποι που σε περιτριγυρίζουν καθημερινά έχουν άμεση σχέση με την εξέλιξή σου ή την παρακμή σου. Όσο περισσότεροι άνθρωποι σε περιτριγυρίζουν, τόσο περισσότερες οι επιρροές και κατ΄επέκταση τόσο λιγότερο ελεγχόμενες από εσένα. Η μη ελεγχόμενη συναναστροφή με υπερβολικά πολλούς ανθρώπους σίγουρα θα οδηγήσει στη μετάλλαξή σου από ένα αγνό ανθρώπινο ον σε ένα ον που ρομποτικά τηρεί όλες εκείνες τις απαραίτητες συνήθειες και τρόπο σκέψης για να ταιριάζει στις περιγραφές των άλλων. Αυτό εύκολα θα το παρατηρήσεις στους δημοφιλείς της εκάστοτε κλίκας.  Ίσως τελικά να έχει μια βάση το «λίγοι και καλοί». Αυτό αναστρέφεται εάν γνωρίζεις τι θες από τους άλλους. Μπορείς να εκπαιδεύσεις τον εαυτό σου να επιλέγει συνειδητά το περιβάλλον του αλλά συνήθως πέφτουμε στο παρακάτω σφάλμα.

Γνωρίζουμε πως κάθε άνθρωπος παίζει κάποιο ρόλο στη ζωή μας. Αλλά το τεράστιο σφάλμα μας είναι η παθητικότητα χάρη στην οποία άνθρωποι έρχονται και φεύγουν και εμείς αναρωτιόμαστε ακόμη για το ρόλο τους. Δεν κατανοούμε ότι τους ρόλους των άλλων ανθρώπων στη ζωή μας τους καθορίζουμε συνειδητά εμείς! Αντ΄αυτού προτιμούμε μια ανούσια χαλαρότητα κατά την οποία διάφοροι βρίσκουν πάτημα και καβαλάν την καθημερινότητά μας ή μάλλον εμάς τους ίδιους και χειρίζονται έτσι τον εαυτό μας και παίζουν με το μέλλον μας. Πολλές φορές, εμείς ίσως να είμαστε εκείνοι που καβαλάμε τους άλλους, το έχω κάνει και ζητώ συγχώρεση. Και εσύ το έχεις κάνει, το ξέρεις. Και μάλλον κάποιος αυτή τη στιγμή το κάνει με τη ζωή σου. Αρκετά με τη χαλαρότητα λοιπόν. Οφείλουμε να γνωρίζουμε κάθε μας επαφή πως επηρεάζει εμάς και κάθε τόσο να κρίνουμε τη θετικότητα ή αρνητικότητα της.

Πως το κάνουμε αυτό;
Δεν είναι καθόλου δύσκολο. Κοιτώντας στα μάτια των ανθρώπων τα βλέπεις όλα αν είσαι αλάνι. Κάποιοι σε κοιτούν σαν χρυσωρυχείο, εσύ δελεάζεσαι γιατί ο χρυσός έχει αξία αλλά μόνον αφού ξεριζωθεί από τα σπλάχνα της γης και εξαναγκαστεί στην επιθυμητή μορφή! Άλλοι σε κοιτούν με περιέργεια, η οποία συνήθως κρατά μέχρι να απομυθοποιηθείς, γιατί μη ξεχνάς πως οι περισσότεροι βλέπουν στους άλλους ιδανικά είδωλα έως ότου εκείνα καταρρεύσουν και η αληθινή μας, ατελής φύση φανερωθεί. Κάποιοι λίγοι σε κοιτούν και ξέρεις ότι κοιτούν βαθιά μέσα σου, κοιτούν τον πραγματικό σου εαυτό. Είναι οι άνθρωποι μπροστά στους οποίους δε χρειάζεται να φοράς το κοινωνικό σου προσωπείο. Είναι οι άνθρωποι μπροστά στους οποίους πρέπει  να είσαι όπως είσαι μπροστά στον καθρέφτη. Εάν αυτοί χαίρονται να είναι γύρω σου και ταΐζουν κάθε ημέρα την εσωτερική σου φωτιά, τότε οφείλεις να προσπαθήσεις να τους κρατήσεις τριγύρω σου.

Ένας άλλος τρόπος είναι η κρίση. Από τη στιγμή που θα ξυπνήσεις αύριο το πρωί τα πρόσωπα που θα συναντήσεις, τα οποία θα είναι τα συνήθη πρόσωπα της ζωής σου ίσως, κρίνε τα. Ψυχρά και αντικειμενικά. Πως φέρονται στον εαυτό τους, σε τρίτους, σε εσένα; Κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικό ρόλο στη ζωή σου. Προσπάθησε να διαχωρίσεις και να αντιληφθείς τον εκάστοτε ρόλο. Για παράδειγμα, κάποιος φίλος δίνει αφορμές για βαθυστόχαστες εξελικτικές συζητήσεις. Κάποιος άλλος ίσως όχι τόσο, αλλά σε κάνει να χαίρεσαι. Ένας τρίτος ίσως απλά είναι εκεί για κάποιο παρελθοντικό λόγο αλλά τώρα είναι ίσως λίγο ενοχλητικός. Όλα παίζουν, προσπάθησε να δεις ποιος είναι τι. Προσωπικά ενώ έχω αρκετούς φίλους, κανείς δε μοιάζει με τον άλλον και εγώ δε μοιάζω με αυτούς / αυτές. Έχουμε όμως κοινά πεδία και η παρέα μαζί τους έχει πλάκα και Ουσία.  Φίλοι που σε κάνουν να λυπάσαι με τις κακίες τους, τα «αστεία» τους ή τα κόμπλεξ τους δεν έχουν θέση στο περιβάλλον σου, εκτός και αν σου αρέσει να σε κακομεταχειρίζονται. Τα ίδια ισχύουν για τις ερωτικές σχέσεις σαφώς. Απλώς σε εντονότερο βαθμό. Για αυτό εκεί τα λάθη πληρώνονται πιο ακριβά συνήθως.

Οι άνθρωποι λοιπόν έρχονται και φεύγουν από τις ζωές μας. Αυτό το ξέρουμε καλά. Εκείνο που αρκετοί από εμάς δεν κατανοούμε τόσο εύκολα είναι ότι εμείς πρέπει να έχουμε απόλυτη συνείδηση πάνω στο ποιος εισέρχεται και ποιος εξέρχεται από τις ζωές μας αλλά και γιατί. Είναι κρίμα και υποτιμητικό να δέχεσαι άκριτα ή έστω με ελαφρά κριτήρια τον καθένα που είναι θύμα του εγωισμού του και το μόνο που ζητά είναι «καύσιμα» για να πάει παραπέρα. Σκέψου, δεν είσαι επιχείρηση που απεγνωσμένα ζητά νέους πελάτες, είσαι ένα νησί μαγικό, κρυμμένο από τους συνήθεις προορισμούς και όποιος φτάνει σε εσένα πρέπει να ψάξει καλά και να ξέρει τι θέλει! Κάποιοι από εκείνους που έφυγαν, επιστρέφουν κάποια στιγμή.

Τι γίνεται όταν οι άνθρωποι επιστρέφουν;
Υπάρχουν δύο τρόποι να αποχωρισθούν δύο άνθρωποι. Είτε χωρίς τη θέλησή τους, είτε με τη θέληση ενός ή και των δύο. Στην πρώτη περίπτωση όταν ο άνθρωπος επιστρέψει τότε ένας από τους δύο ίσως να έχει αλλάξει και αυτό να μην είναι επιθυμητό. Στη δεύτερη περίπτωση όταν υπάρξει επανίδρυση μιας σχέσης, τότε υποχρεωτικά πρέπει ένας από τους δύο ή και οι δύο να έχουν αλλάξει, πρέπει να ξανασυναντηθούν ως νέοι, ξένοι άνθρωποι, γιατί πρέπει να έχουν ξεπεράσει τους λόγους του αρχικού διαχωρισμού. Πρέπει να έχουν εξελιχθεί. Διαφορετικά, μια επανένωση δεν έχει την παραμικρή αξία. Για την ακρίβεια έχει αξία αρνητική.

Λένε «όταν σε πάρει το παρελθόν μη το σηκώσεις, δεν έχει τίποτα νέο να σου πει». Εξαρτάται. Εάν το παρελθόν στο παρόν παραμένει καθυστερημένο, κομπλεξικό και ανούσιο μη το σηκώσεις. Εάν έχει εξελιχθεί σε ένα διαμάντι, τότε φρόντισε να μη χάσεις την κλήση!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου